Sinds 2009 proberen we ons oud Duniya leerlingen zo lang mogelijk op weg te helpen met het najagen van hun dromen. Een project dat niet altijd gemakkelijk verloopt en veel aandacht vereist. Als je opgroeit in een omgeving waar nooit gestudeerd is en je ouders soms niet geletterd zijn, is het moeilijk om zelf wel dat pad te bewandelen. Ouders kunnen niet helpen met huiswerk en voeden hun kinderen op zoals dat zelf ook zijn gedaan. Dat betekent jong werken en soms ook al jong uitgehuwelijkt worden. Deze generatie jongeren moet zich hier echt van los worstelen en dat is niet altijd makkelijk. Een willekeurig genomen screenshot van de Duniya Generation geeft ons project goed weer. Diploma’s, betrokkenheid van de studenten bij onze andere projecten, het krijgen van kinderen. Duniya Generation verveelt nooit!
Natuurlijk hebben we Duniya Generation niet voor de lol opgericht en blijven we met elkaar streven naar studerende jongeren die hun dromen kunnen waar maken. Momenteel bestaat de groep DG jongeren die naar Middelbare school gaat uit 18 oud studenten. Daarnaast hebben we 12 jongeren die net hun examens voor de laatste klas 12 hebben gehaald. Zij hebben op diverse college’s nu toelatingsexamens gedaan en wachten op de uitslagen hiervan.
Ik heb regelmatig contact met DG studenten die ik nog ken van vroeger, tegenwoordig heeft iedereen een mobiele telefoon en social media. De een getrouwd met kinderen, de andere nog studerend een college of universiteit. Ook ontmoet ik deze periode nieuwe studenten. Ik geniet van alle verhalen. Het gaat met alle jongeren die ik soms al meer dan 15 jaar ken heel erg goed en dat geeft me een fijn gevoel. Deepak hoort dat ik in Varanasi ben en hij nodigt me uit om langs te komen op de Benares Hindu University, de grootste residentiële universiteit van Zuid Oost Azië, opgericht in 1916. Het is een gigantisch complex met eigen tempel, cricket stadion en grote parken. We spreken af bij de tempel en ik moet lachen als ik hem zie! Kleine jongens worden groot.
Deepak heeft zijn Bachelor of Computer Application gehaald en mag nu een stage lopen op de universiteit. Hier is een ‘incubation center’ opgericht om jongeren verder te helpen met hun carrière, ervaring op te doen en te inspireren. https://aic-imbhu.ac.in/. Ik krijg een rondleiding van Deepak en ik maak foto’s. Deepak zijn stage loopt in het najaar af. Hij zal een positieve aanbeveling krijgen van BHU om aan het werk te kunnen, dat vertelt zijn supervisor mij. Deepak zelf heeft andere plannen, hij wil zijn Master halen. Dit kan in Bangalore maar natuurlijk ook in het buitenland. “Kan ik niet naar jouw land komen”, vraagt Deepak als ik achterop de scooter stap. Ik moet hier natuurlijk om lachen. Geen idee hoe dit allemaal werkt en we spreken samen af dat we gaan uitzoeken waar hij het beste kan verder studeren. Er zijn talloze studiebeurzen beschikbaar voor hem en dit zal hij echt zelf moet uitzoeken. Ik ben benieuwd, maar ik weet zeker dat Deepak er wel gaat komen.
Op school ontmoet ik Hari Om, 18 jaar en net klaar met klas 12 en een diploma op zak. Een hele lieve jongen en zeer vastberaden. Hij wil neurochirurg worden en heeft alles al helemaal uitgezocht. Om toegelaten te worden op een Medische opleiding moet je een NEET toelatingsexamen doen (National Eligibility Entrance Test). Dit toelatingsexamen is niet eenvoudig en daarvoor bestaan er online trainingen om je hierop voor te bereiden. Hari Om wil in april 2024 het examen doen en tot die tijd zich voorbereiden. Wat heeft hij hiervoor nodig: een telefoon en toegang tot internet om de training te volgen of te downloaden. Hari Om woont naast de school en omdat onze school deel uitmaakt van een woning is de begane grond en toegang tot school open. Iedere dag na school verschijnt Hari Om om de online lessen te volgen.
Mahesh is echt de langste van ons allemaal en wat is het toch een leuke gozer geworden. Hij heeft toelatingsexamen gedaan voor militaire opleiding en deze heeft hij gehaald! In december volgt nog een fysieke test. Omdat hij sowieso wil door studeren heeft hij ook toelatingsexamen gedaan op de BHU universiteit, mocht hij de fysieke test niet halen. Op straat kom ik de vader van Mahesh tegen, hij verkoopt groente en fruit. Ik vraag hem wat hij zijn zoon te eten geeft, omdat hij zo is gegroeid.
“daal aur chawal”, zegt hij lachend… linzen met rijst.
Duniya Generation is echt een belangrijk project. Deze jongeren hebben écht de toekomst en omdat ze daar hard voor moeten werken zijn ze extra gedreven. Dat niet iedereen met een universitair diploma op zak een topbaan zal krijgen, realiseren we ons. Maar het ondersteunen van deze groep jongeren en te zien hoe ze opgroeien is echt fantastisch.
Duniya & Debby 